Animacja modelu 3d
Zdjęcia wraku
Wrak F53.20 to pozostałości płaskodennej jednostki śródlądowej lub pomocniczej lichtugi portowej, o długości co najmniej 19 metrów i szerokości około 5 metrów, użytkowanej w drugiej połowie XVI wieku. Całkowita jej długość wynosi co najmniej 19 metrów. Wrak jest odwrócony do góry dnem. Na rozpoznaną konstrukcję składają się: 7 ułożonych na styk dębowych klepek tworzących płaskie dno jednostki. Klepki mają V- kształtne ścięcia na uszczelnienie w postaci mchu. Uszczelnienie jest dociskane drewnianymi listwami, a te z kolei mocowane są do poszycia za pomocą żelaznych klamer (widoczne na modelu 3D wraka). Dębowe denniki mocowane są do klepek sosnowymi kołkami. Kilka denników ma przepusty ściekowe, a w jednym z denników jest otwór prostokątny służący prawdopodobnie do mocowania podstawy nadbudówki (elementy widoczne ma modelu 3D).
Wrak został odkryty w roku 2010 przez pracowników Wydziału Pomiarów Morskich Urzędu Morskiego.
Obiekt zalega na głębokości 5 metrów w rejonie Westerplatte w odległości około 400 metrów od brzegu. Oś konstrukcji wraka przebiega zgodnie z kierunkiem NW-SE. Zakończenie konstrukcji po stronie północno-zachodniej zagłębione jest w piaszczystym dnie.
Badania rozpoznawcze obiektu przeprowadzili archeolodzy z NMM w latach 2010 i 2011. W roku 2018 ekipa badawcza NMM dokonała szczegółowej inwentaryzacji stanowiska.
Datowania próbek drewna wskazują, iż wrak zbudowano po roku 1547, a użytkowany był prawdopodobnie w II połowie XVI wieku.
Z wraka pozyskano kotwicę oraz fragmenty ceramiki. Bliskość brzegu oraz duża dynamika dna w tym rejonie powodują, iż zabytki mogą być obiektami narzuconymi, nie pochodzącymi pierwotnie z tego wraka.
Zdjęcia z badań
Strona "Wirtualny Skansen Wraków Zatoki Gdańskiej" (www.wsw.nmm.pl) powstała w ramach projektu naukowo-badawczego "Wirtualny Skansen Wraków Zatoki Gdańskiej. Ewidencja i inwentaryzacja podwodnego dziedzictwa archeologicznego" współfinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.